Nordic Walking poprawia zdrowie i sprawia, że cukrzyca typu 2 znika

DWA KIJE NA CUKRZYCĘ TYPU 2

Ponieważ podczas uprawiania nordic walking wykorzystuje się mięśnie ramion i barków, zużycie kalorii i obciążenie układu sercowo-naczyniowego są o około 5% wyższe niż podczas zwykłego marszu w tym samym tempie. Jednocześnie nordic walking ćwiczy 600 różnych mięśni Twojego ciała! Tak wynika z badania przeprowadzonego w 2005 roku w Klinice Sportowej Hellersen przez Volkera Höltke i jego współpracowników.

Nordic Walking jest zawsze zdrowy! Nie zniechęcaj się, jeśli na Twój widok uśmiechną się biegacze. W końcu dzięki Nordic Walking wiele osób – zwłaszcza starszych – wychodzi na świeże powietrze, by się regularnie ruszać. To, czy podchodzisz do Nordic Walking z odpowiednią techniką i sportowym nastawieniem, ma drugorzędne znaczenie. Najważniejszy jest regularny ruch. Bo przecież sport jest nadal jednym z najważniejszych sposobów walki z cukrzycą typu 2.

Nordic Walking obciąża stawy w takim samym stopniu jak piesze wędrówki. Wiele osób uważa jednak, że Nordic Walking jest szczególnie przyjazny dla stawów. To nie tak! Zostało to już udowodnione w 2007 roku przez Uniwersytet w Paderborn w badaniu „Badanie mitu odciążonych stawów” (Jöllenbeck i in.). Jogging bez porównania bardziej obciąża stawy. Uprawiając Nordic Walking nie należy się martwić o stawy.

- Po prostu wypróbuj Nordic Walking. Zabierz ze sobą do lasu stare kijki narciarskie.

- Unikaj chodzenia po asfalcie, upewnij się, że chodzisz po miękkim leśnym podłożu – Twoje „testowe” kije narciarskie mają bowiem inne końcówki niż prawdziwe kije do Nordic Walking. Kije narciarskie ślizgają się po asfalcie, co mogłoby Cię wytrącić z równowagi.

- Maszeruj po lesie i cały czas używaj kijków narciarskich, stawiając każdy krok – dzięki temu dodasz sobie energii. Sprawdza się to szczególnie dobrze pod górę.

Niektórzy po prostu ciągną kijki za sobą. Dzięki temu ręce pozostają w miarę w spoczynku, co pozwala uniknąć naturalnego kołysania się ramion w przeciwnych kierunkach. To gorsze niż chodzenie bez kijków. Aby móc z radością wykorzystać możliwości siły ramion, kijki muszą mieć odpowiednią długość.

Nowoczesne kije mają regulację teleskopową. Pozwala to na uzyskanie dowolnej długości. Kije wykonane z włókna węglowego są stabilniejsze i lepiej amortyzują uderzenia – ale są też droższe od tych wykonanych z aluminium.

Krok 1: Kije są zawsze skierowane ukośnie do tyłu.

Krok 2: Gdy kij znajduje się z przodu, dłoń jest zamknięta.

Krok 3: Kijki dotykają podłoża poniżej środka ciężkości Twojego ciała.

Krok 4: Wykonuj wymach ramionami w stawie barkowym.

Krok 5: Pochyl tułów lekko do przodu.

Krok 6: Obręcz barkowa obraca się w przeciwnym kierunku względem obręczy miedniczej.

Krok 7: Jeśli ramię wypycha drążek przed miednicę, otwórz dłoń.

1. Zawsze mierz stężenie poziomu cukru we krwi przed wyjściem. Nie należy wyruszać w drogę, gdy stężenie glukozy we krwi jest niższe niż 110 mg/dl.

2. Na spacery po lesie zabieraj ze sobą przekąskę węglowodanową.

3. Nigdy nie chodź sam. Chodzenie w towarzystwie jest nie tylko bezpieczniejsze, ale także o wiele przyjemniejsze.

4. Na początku wystarczą krótkie odcinki. Przyzwyczajaj powoli organizm do nowej, nieznanej mu dotychczas formy ćwiczeń. Zakwasy są najzupełniej normalne.