Stopa cukrzycowa to chyba jedno z najgroźniejszych powikłań cukrzycy. I tego powikłania najbardziej obawiają się osoby na nią chorujące. Stopa cukrzycowa powstaje w wyniku neuropatii cukrzycowej. W tłumaczeniu z języka łacińskiego neuropatia to patologia nerwów, czyli ich uszkodzenie. Czasami używa się zamiennie nazwy „polineuropatia cukrzycowa”, ponieważ zwykle uszkodzeniu ulega wiele nerwów. Może również powstać z innych przyczyn niezwiązanych z cukrzycą, np. w wyniku nadużywania alkoholu, w przebiegu chorób nowotworowych. Przyczyną neuropatii cukrzycowej jest duże stężenie glukozy we krwi, w wyniku którego tworzą się tzw. końcowe produkty glikacji wywołujące zmiany w nerwach, takie jak zanik osłonek nerwów (demielinizacja) czy zmiany w samych włóknach nerwowych. A stąd już prosta droga do stopy cukrzycowej. Jakie jeszcze inne powikłania powoduje neuropatia cukrzycowa, dowiesz się z tego wydania „Lepszego życia z cukrzycą”.

Wiosna to moja ulubiona pora roku. Po długich ciemnych dniach nareszcie jest bardziej słonecznie i cieplej. Więcej czasu spędzamy na świeżym powietrzu, wystawiamy twarz do słońca. Trzeba jednak pamiętać, że to wiosenne słońce jest najbardziej zdradliwe - niby jeszcze słabo grzeje, jednak już na tyle mocno, aby zasiać spustoszenie na naszej skórze. Po zimie odzwyczaiła się ona od takiej ekspozycji, jeśli więc nie zabezpieczymy jej odpowiednio, może to grozić poparzeniem lub nawet uczuleniem. Wybierając się więc na wiosenny spacer, pamiętaj, aby przed wyjściem na odsłonięte partie skóry nałożyć krem z filtrem. Co jeszcze warto zrobić dla swojej urody, aby przygotować się na przyjście wiosny? Detoks, oczyszczanie ciała, zabiegi medycyny estetycznej, do wykonania których niezbędna jest skóra o niskim poziomie melaniny, czyli prościej mówiąc - nieopalona. No i koniecznie nowa fryzura. Co jeszcze możesz zrobić i od czego zacząć, przeczytasz w tym wydaniu „Dłuższego i zdrowszego życia”.

Staram się uprawiać sport przez cały rok, jednak są tygodnie, gdzie codziennie dyskutuję i prowadzę mediacje sam ze sobą, czy akurat tego dnia iść na trening. Wiem, że powinienem, ale nie bardzo mam ochotę i znajduję tysiąc argumentów za tym, aby zostać w domu. Znam też osoby, które nie ćwiczą, bo nie lubią. Uważam, że nie jest to najlepsze połączenie. Gdy robi się ciepło, takie osoby nagle przepełnione energią, rzucają się w aktywności fizyczne, do których ich ciało nie jest przyzwyczajone. Potem jest tylko ból i płacz. No i znów zniechęcenie. Koło się zamyka. Co więc zrobić, gdy patrzysz w lustro i widzisz nadprogramowe kilogramy, ale na samą myśl o ćwiczeniach robi Ci się słabo? Albo wiesz, że powinnaś/powinieneś, ale nie potrafisz znaleźć w sobie energii? Jest tylko jedno rozwiązanie. Jakie? Polub aktywność fizyczną! Najprostsze rozwiązania są najbardziej skuteczne. Tylko jak to zrobić? Mam dla Ciebie aż 8 sposobów na to, abyś nie tylko polubiła/polubił aktywność, ale aby weszła Ci ona w krew. Na pewno któryś z nich przypadnie Ci do gustu, a połączenie wszystkich to sukces murowany.

Post to dobrowolne powstrzymanie się od całkowitego jedzenia lub od spożywania pewnych rodzajów pokarmów (np. mięsa) przez określony czas. Coraz częściej post stosujemy nie tylko ze względów religijnych np. przed Wielkanocą czy w piątki, lecz ze względów zdrowotnych. Post zdrowotny zalecała już św. Hildegarda z Bingen. Ważne jest, aby nie przekraczać zalecanego przez dietetyka czasu stosowania postu, bowiem może zaszkodzić zamiast pomóc. Taki post, inaczej głodówka lecznicza, może trwać od 2–3 dni do 6 tygodni – zazwyczaj to 10–14 dni. Dlaczego tak długo? Organizm dopiero po 5–6 dniach włącza swój układ odpornościowy. Każdy post wymaga też odpowiedniego przygotowania. Jak na nasze zdrowie wpływa taka głodówka? Pomaga w schorzeniach, których przyczynami są złe odżywianie i brak ruchu. To m.in. choroby przemiany materii, nadwaga, choroba wrzodowa, zapalenia stawów, cukrzyca, zmiany zwyrodnieniowe, alergie, anemie, kamice, choroby układu krwionośnego (nadciśnienie, miażdżyca), cellulit i astma. Więcej na temat postu przeczytasz w tym wydaniu „Zdrowia prosto z natury”.

Jeśli chcemy być zdrowi – zdrowo się odżywiamy, regularnie ćwiczymy, przyjmujemy witaminy i suplementy. Jednym słowem – dbamy o siebie. Ale czy wiesz, że tak jak o sam organizm należy dbać też o mózg? Skoro żyjemy coraz dłużej, powinno nam zależeć na tym, aby obok sprawności fizycznej być też sprawnym intelektualnie. Bo cóż nam po kondycji, skoro nie będziemy poznawać ulubionych sąsiadów albo nie będziemy wiedzieć, jak wrócić do domu. Dlatego należy też dbać o mózg. Zacznij to robić jak najszybciej. Nie czekaj, aż pojawią się pierwsze oznaki demencji – wtedy będzie już za późno. Zacznij stosować profilaktykę już teraz – póki Twój umysł działa sprawnie. Dzięki temu w tej kondycji zostanie na dłużej. Tylko co trzeba zrobić? Tu chodzi nie tylko o odpowiednio dobraną dietę czy aktywność fizyczną, ale też o uzupełnienie mózgu substancjami witalnymi i witaminami. Czy wiesz, które z nich mają szczególnie dobre działanie na nasz mózg? Więcej na ten temat przeczytasz w tym wydaniu „Sprawnego umysłu – witalnego ciała”.